13. Men Paulus svara: «Kvifor græt de og gjer meg tung om hjartet? Eg er klar, ikkje berre til å la meg binda, men òg til å døy i Jerusalem for Herren Jesu namn.»
14. Og sidan han ikkje lét seg overtala, roa vi oss og sa: «Lat Herrens vilje råda!»
15. Etter desse dagane gjorde vi oss ferdige og drog opp til Jerusalem.
16. Nokre av læresveinane i Cæsarea slo lag med oss og følgde oss til Mnason frå Kypros, ein av dei aller første læresveinane. Hos han skulle vi bu.
17. Vi kom til Jerusalem, og syskena der tok imot oss med glede.
18. Dagen etter gjekk Paulus saman med oss til Jakob, der alle dei eldste var samla.
19. Han helsa på dei og fortalde nøye om det Gud hadde gjort mellom heidningane gjennom hans teneste.
20. Då dei høyrde det, lova dei Gud. Så sa dei til han: «Du veit, bror, at mange tusen jødar er komne til tru, og alle brenn dei for lova.
21. Men no har dei høyrt om deg at du lærer alle jødar som bur mellom heidningane, å venda seg frå Moses, og at du seier at dei ikkje skal omskjera borna sine og ikkje leva etter dei gamle skikkane.