23. Han vart utlevert til dykk, slik Gud på førehand fastsette og kjende til, og ved hjelp av hendene til lovlause nagla de han til krossen og drap han.
24. Men Gud reiste han opp att og løyste han frå dødsriene. Døden var ikkje sterk nok til å halda på han.
25. For David seier om han: Alltid har eg Herren for auga, han er ved mi høgre side, eg skal ikkje vakla.
26. Difor var det glede i mitt hjarte og jubel på mi tunge, ja, sjølv kroppen skal slå seg til ro med von.
27. Du skal ikkje la mi sjel bli verande i dødsriket. Du skal ikkje la din heilage sjå forròtning.
28. Du har lært meg å kjenna livsens vegar. Du skal fylla meg med glede for ditt andlet.
29. Brør, lat meg tala ope og rett fram til dykk om David, stamfaren vår. Han døydde og vart gravlagd, og grava hans er hos oss den dag i dag.
30. Men han var ein profet og visste at Gud med eid hadde lova å setja hans livsfrukt på trona hans.
31. Difor såg han inn i framtida og tala om at Messias skulle stå opp. Det var han som ikkje skulle bli verande i dødsriket, og det var kroppen hans som ikkje skulle sjå forròtning.
32. Denne Jesus var det Gud reiste opp, det er vi alle vitne om.
33. Han vart opphøgd til Guds høgre hand og fekk av Far sin Den heilage ande som var lova, og den har han no aust ut. Det er dette de ser og høyrer.
34. For David fór ikkje opp til himmelen, men han seier: Herren sa til min herre: Set deg ved mi høgre hand
35. til eg får lagt dine fiendar som skammel for dine føter.