10. Og de må ikkje vera misnøgde og murra, slik nokre av dei murra og vart drepne av øydeleggjaren.
11. Det som hende med dei, skulle vera til åtvaring. Det er skrive ned til rettleiing for oss, og til oss er dei siste tider komne.
12. Difor må den som trur at han står, passa på at han ikkje fell.
13. De har ikkje møtt andre freistingar enn slike som høyrer menneskelivet til. Og Gud er trufast, han skal ikkje la dykk bli freista over evne. Nei, midt i freistinga vil han òg visa ein utveg, så de kan halda ut.
14. Difor, mine kjære, hald dykk langt borte frå avgudsdyrkinga!
15. Eg talar til dykk som til forstandige menneske. Døm sjølve om det eg seier!
16. Velsigningsbegeret som vi velsignar, gjev det ikkje del i Kristi blod? Brødet som vi bryt, gjev det ikkje del i Kristi kropp?
17. Fordi det er eitt brød, er vi alle éin kropp. For vi har alle del i det eine brødet.
18. Sjå på Israelsfolket! Har ikkje dei som et av offeret, del i det som skjer på altaret?
19. Kva meiner eg med dette? At eit avgudsoffer har noko for seg, eller at ein avgud er noko?
20. Nei, men at det dei ofrar, det ofrar dei til vonde ånder og ikkje til Gud. Men eg vil ikkje at de skal ha fellesskap med vonde ånder.
21. De kan ikkje drikka både Herrens beger og begeret til vonde ånder. De kan ikkje vera med både ved Herrens bord og ved bordet til vonde ånder.
22. Eller vågar vi vekkja Herrens harme? Er vi sterkare enn han?
23. Alt har eg lov til, men ikkje alt tener til det gode. Alt har eg lov til, men ikkje alt byggjer opp.
24. Ingen må søkja sitt eige beste, men det som er best for den andre.
25. Alt som blir selt på torget, kan de eta med godt samvit utan å spørja om det er offerkjøt.
26. For jorda og det som fyller henne, høyrer Herren til.
27. Om ein av dei som ikkje trur, bed dykk heim til seg, og de gjerne vil koma, så et med godt samvit alt som blir sett fram for dykk, utan å spørja kva det er.
28. Men seier nokon til dykk: «Dette er offerkjøt», så et det ikkje – for hans skuld som sa det, og for samvitet skuld.