33. Så lét han deira dagar enda i ein pust,deira leveår i redsle.
34. Når han drap, søkte dei han,dei vende om og leita etter Gud.
35. Dei kom i hug at Gud er deira berg,at Gud, Den høgste, er deira utløysar.
36. Likevel narra dei han med munnen,dei laug for han med tunga.
37. Hjartet heldt ikkje fast ved han,dei var ikkje trufaste mot hans pakt.
38. Men han var miskunnsam,han tilgav synda og øydela dei ikkje.Gong på gong heldt han att sin vreideog sleppte ikkje all sin harme laus.
39. Han kom i hug at dei var av kjøt og blod,vind som fer av stad og ikkje vender attende.
40. Kor ofte trassa dei han ikkje i ørkenen!I øydemarka gjorde dei han sorg.
41. Stadig sette dei Gud på prøveog krenkte Israels Heilage.
42. Dei hugsa ikkje at han greip innden dagen han fria dei frå fienden,
43. då han viste sine teikn i Egypt,sine underfulle verk på markene ved Soan.
44. Han gjorde elvane til blod,ingen kunne drikka av bekkene.
45. Han sende insekt som åt dei,og frosk som øydela.