26. Han lét austavinden fara ut frå himmelen,førte sønnavinden fram ved si makt.
27. Han lét kjøt regna ned over dei som støv,fuglar så mange som havsens sand.
28. Midt i leiren lét han dei falla,rundt omkring telta.
29. Dei åt seg meir enn mette,han gav dei det dei hadde lyst på.
30. Men før dei hadde snudd seg bort frå det,medan dei enno hadde mat i munnen,
31. då reiste Guds vreide seg mot dei.Dei kraftigaste blant dei drap han,Israels unge menn tvinga han i kne.
32. Likevel heldt dei fram med å syndaog leit ikkje på hans underfulle verk.
33. Så lét han deira dagar enda i ein pust,deira leveår i redsle.
34. Når han drap, søkte dei han,dei vende om og leita etter Gud.
35. Dei kom i hug at Gud er deira berg,at Gud, Den høgste, er deira utløysar.
36. Likevel narra dei han med munnen,dei laug for han med tunga.