17. Ver ikkje redd når nokon blir rik,når velstanden aukar i hans hus.
18. For når han døyr,får han ingenting med,velstanden følgjer han ikkje i grava.
19. Han prisar seg lukkeleg her i livet:«Folk rosar deg, for du gjer det godt.»
20. Likevel går han til sine fedrar,til dei som aldri meir får sjå lys.
21. Med all si praktkan mennesket ikkje forstå,det er likt dyra som må døy.