4. Eg ropa til Herren, han som får lovsong,og eg vart frelst frå mine fiendar.
5. Dødens band snørte seg om meg,malstraumane skremde meg.
6. Dødsrikets band vart spente om meg,dødens snarer venta meg.
7. I mi naud kalla eg på Herren,eg ropa til min Gud.Han høyrde meg frå sitt tempel,mitt rop nådde hans øyre.
8. Då skalv og skaka jorda,grunnvollane under fjella riste,dei skalv fordi han var harm.
9. Røyk steig opp or hans nase,øydande eld or hans munn,gneistar loga opp frå han.
10. Han bøygde himmelen og steig ned,under føtene hans var mørke skyer.
11. Han reid på kjeruben, han flaugog stupte ned på vindens venger.
12. Han gjorde mørkret til si gøymsle,eit telt av svarte, regntunge skyer.
13. Frå stråleglansen framfor han fór hagl,or skyene kom gloande kol.
14. Herren torna i himmelen,Den høgste lét røysta lyda.Hagl og gloande kol!
15. Han skaut sine piler og spreidde dei,han skremde dei med lyn.
16. Rennene på havbotnen kom til syne,grunnvollane under jorda viste segdå du truga, Herre,då du fnyste av vreide.
17. Han rette ut handa frå det høge og greip meg,drog meg opp or veldige vatn.
18. Han berga meg frå min mektige fiendedå dei som hata meg, var for sterke.
19. På ulukkedagen kom dei imot meg,men Herren var mi støtte.
20. Han førte meg ut i ope landog fria meg ut, for han si har glede i meg.
21. Herren gav meg att for mi rettferd,han lønte meg, for mine hender var reine.
22. Eg hadde halde meg til Herrens vegarog ikkje gjort meg skuldig i urett mot min Gud.
23. Alle hans lover hadde eg for auga,hans forskrifter støytte eg ikkje frå meg.