23. Somme fór ut på havet med skip,dreiv handel på veldige vatn.
24. Dei såg kva Herren gjorde,hans undergjerningar ute på djupet.
25. Han tala, og det bles opp til uvêr,bølgjene gjekk høge.
26. Dei steig mot himmelen, dei sokk i djupet.Dei mista motet i nauda,
27. dei tumla og rava som drukne,det dei kunne, var til inga nytte.
28. Då ropa dei til Herren i si naud,og han førte dei ut av trengslene.
29. Han fekk stormen til å stilna,og bølgjene la seg.
30. Då det stilna, vart dei glade.Han førte dei i hamn der dei ville.
31. Dei skal prisa Herren for hans miskunn,for hans undergjerningar mot mennesket.
32. Dei skal opphøgja han når folket samlast,prisa han der dei eldste sit.