13. Som svalande snø når det er tid for å hausta,er eit trufast sendebod for den som sende han,han gjev herren sin nye krefter.
14. Lik skyer og vind som ikkje gjev regn,er den som skryter av gåver han ikkje gjev.
15. Med tolmod blir hovdingen overtala,ei mild tunge knuser bein.
16. Finn du honning,så et ikkje meir enn du treng,elles blir du for mett og må kasta opp.
17. Set ikkje for ofte foten i huset til venen din,elles blir han lei av deg og får avsky for deg.
18. Som ei klubbe, eit sverd, ei kvass piler den som vitnar falskt mot nesten.
19. Som ei ròten tann, ein vaklande foter det å stola på ein svikar når nauda kjem.
20. Som å kasta kappa ein vinterdag,som å slå eddik på sårer det å syngja for eit sorgfullt hjarte.
21. Er fienden din svolten, så lat han få mat,er han tørst, så gjev han vatn å drikka.
22. Då samlar du glødande kol på hovudet hans,og Herren skal løna deg.
23. Nordavinden føder regn,baktale føder sinte andlet.
24. Betre å bu i ein krok på taketenn å dela hus med trettekjær kvinne.
25. Kaldt vatn for den som er sliten,slik er godt nytt frå framandt land.
26. Ei grumsete kjelde, ein utskjemd brønner ein rettferdig som gjev etter for ein urettferdig.
27. Å eta for mykje honning er ikkje godt,heller ikkje stendig å trå etter ære!
28. Lik ein øydelagd by med nedriven murer den som ikkje kan styra sitt sinn.