1. Den vise kvinna byggjer huset,den dumme riv det ned med eigne hender.
2. Den som går rett fram, fryktar Herren,den som går krokvegar, foraktar han.
3. I den dummes munn skyt hovmod fram,men for dei vise er leppene eit vern.
4. Utan oksar er krubba tom,men med sterke stutar følgjer stor avling.
5. Eit ærleg vitne lyg ikkje,men falske vitne fer med løgn.
6. Ein spottar søkjer visdom, men finn han ikkje,for den som er klok, er det lett å få kunnskap.
7. Hald deg borte frå dåren,du får ikkje kunnskap frå leppene hans.
8. Den klokes visdom er å kjenna sin veg,dårars dårskap er å narra seg sjølve.
9. Dei dumme talar hånleg om skuld,hos dei rettskafne rår velvilje.
10. Hjartet kjenner si eiga sorg,ingen framand er med det i gleda.
11. Dei urettferdige får huset lagt øyde,men det blømer i teltet til dei rettskafne.
12. Ein veg som synest vera den rette,kan likevel enda i døden.
13. Jamvel når ein ler, kan hjartet lidaog gleda enda med sorg.
14. Den trulause blir mett av si eiga ferdog den gode av sine gjerningar.
15. Den truskuldige trur alt som blir sagt,den kløktige gjev akt på sine steg.
16. Den vise fryktar det vonde og vender seg bort frå det,dåren er overmodig og sjølvsikker.