13. Han sende eld frå det høge,lét han herja i knoklane mine.Han sette ut nett for føteneog lét meg vika tilbake.Han har gjort meg til ei øydemark,heile tida er eg sjuk.Nun נ
14. Med handa knytte han syndene mine i hop,dei vart bundne saman til eit åk.Dei låg over nakken på meg,og kreftene svikta.Herren gav meg i hendenepå folk eg ikkje kunne stå meg imot.Samek ס
15. Herren vrakaalle mine krigarar.Han ropa ut for meg ei høgtiddå mine unge menn skulle knusast.I vinpressa trakka Herren nedjomfrua, dotter Juda.Ajin ע
16. Difor græt eg,tårene strøymer frå auga.Den som kan trøysta og berga mitt liv,er langt borte frå meg.Borna mine ligg forlatne,fienden var for sterk.Pe פ
17. Sion rette ut hendene,ingen trøysta henne. Herren gav påbod om Jakob,fienden omringa han.Då vart Jerusalemurein for dei.Tsade צ
18. Herren er rettferdig.Eg hadde trassa det han sa.Høyr då på meg, alle folk,sjå kor eg lid!Unge jenter og gutarmåtte gå i fangenskap.Qof ק
19. Eg ropa på elskarane mine,dei sveik meg.Prestane mine og dei eldstedøydde i byen.Dei leita etter matså dei kunne berga livet.Resj ר
20. Sjå, Herre, eg er i naud.Magen er uroleg,hjartet vrid seg.For eg var full av trass.Ute har sverd gjort meg barnlaus,inne rår døden.Sjin ש
21. Dei høyrer at eg sukkar,ingen trøystar meg.Alle fiendar høyrer om mi ulukke og gleder seg.Men det var du som stod bak.Dagen du ropa ut, lét du koma.Men det skal gå med dei som med meg.Taw ת
22. Du må merka degall deira vondskap!Gjev dei att slik du gav meg attfor alle syndene mine.For sukkane er mange,og hjartet mitt er sjukt.