15. Og brørne mine svikta som ein bekk,eit bekkefar der vatnet blir borte.
16. Bekken var dekt av tjukk is,løynd under snøen.
17. I tørketida stilnar han,i varmen tørkar han inn.
18. Straumen mistar retninga;vatnet renn ut i sanden og blir borte.
19. Karavanar frå Tema speida etter vatn,dei reisande frå Saba sette sitt håp til det.
20. Dei stola på det, men vart til skamme.Då dei kom fram, vart dei vonbrotne.
21. No har de vorte ein slik bekk!De ser det grufulle og blir redde.
22. Har vel eg nokon gong sagt: «Gjev meg noko!Bruk rikdomen dykkar til å kjøpa meg fri!
23. Redd meg frå fienden,fri meg frå valdsmenns hand!»
24. Rettlei meg, så skal eg teia.Vis meg kvar eg har feila!