1. Til sist opna Job munnen og forbanna den dagen han vart fødd.
2. Job tok til ords og sa:
3. Bort med den dagen eg vart fødd,den natta det vart sagt: «Ein gut er unnfanga.»
4. Den dagen – lat han bli mørker,så Gud i det høge ikkje spør etter hanog dagslys aldri fell på han!
5. Lat mørker og dødsskugge få han,lat skyer kvila over hanog formørking skremma han!
6. Den natta – lat mørke skuggar ta henneså ho ikkje finst mellom dagane i åretog ikkje kjem med når månader skal teljast.
7. Ja, måtte den natta bli ufruktbarog glederop ikkje høyrast.
8. Lat dei lysa forbanning over henne,dei som manar fram ulukkedagar,dei som kan vekkja Leviatan.
9. Lat hennar morgonstjerner slokna,lat ho venta på lys som ikkje kjem,og aldri sjå morgonròden slå auga opp!
10. For ho stengde ikkje morlivs dører for megog løynde ikkje lidinga for auga mine.
11. Kvifor døydde eg ikkje då eg vart fødd,anda ut då eg kom frå mors liv?
12. Kvifor tok dei meg på fanget,la meg til brystet for å suga?
13. No kunne eg ha lege i ro,sovna og så fått kvila
14. med kongar og rådgjevarar på jorda,dei som bygde der det no er ruinar,
15. eller med stormenn som hadde gullog fylte husa sine med sølv.