13. For eg har svore ved meg sjølv,seier Herren:Bosra skal bli til øydemark og til spott,til ruin og til forbanning.Alle byane derskal liggja i ruin for alltid.
14. Ein bodskap har eg høyrt frå Herren,ein bodberar er send til folkeslaga:«Samla dykk og gå mot byen,reis dykk til krig!»
15. Sjå, eg gjer deg liten mellom folka,forakta mellom menneska.
16. Redsla du spreidde,og ditt hovmodige hjarte har narra deg,du som bur i fjellkløfterog held til oppe på høgdene.Men om du legg reiret ditt høgt som ørna,skal eg støyta deg ned derifrå,seier Herren.
17. Edom skal bli til øydemark.Alle som går forbi,skal bli forfærde og plystra hånlegover såra ho har fått.
18. Det skal gå som då Sodoma og Gomorraog grannebyane vart øydelagde, seier Herren.Ingen skal bu der,ikkje eit menneske slå seg ned.
19. Sjå, lik løva som kjem oppfrå den tette Jordan-skogentil sletta som alltid er grøn,slik skal eg på ein augneblinkdriva dei bort frå landet.Kven er den utvalde som eg skal setja over det?For kven er som eg?Kven kan stemna meg?Kven er den gjetaren som kan stå for mitt andlet?
20. Difor, høyr kva avgjerd Herren har teke om Edom,kva plan han har lagtmot dei som bur i Teman.Sanneleg, dei minste av sauene skal slepast bort,og beitemarkene deira skal bli aude.
21. Når dei fell, skjelv jorda av drønnet,heilt til Sivsjøen høyrest skriket.
22. Sjå, han stig som ei ørn,stuper ned og breier vengene utover Bosra.Den dagen skal hjartet til Edoms krigararvera som hjartet til ei kvinne i barnsnaud.
23. Om Damaskus.Hamat og Arpad blir til skamme,for dei har fått høyra ein bodskap om ulukkeog skjelv som havet i uro,aldri fell det til ro.
24. Damaskus mistar motet, snur og flyktar,ho er gripen av trengsleog av rier som hos ei fødande kvinne.