8. Det er Egypt som stig lik Nilen,lik elvar der vatnet fløymer.Det sa: «Eg vil stiga og løyna jorda,gjera ende på byar og dei som bur der.
9. Fram, hestar! Av stad, vogner!Krigarar skal rykkja ut,Kusj og Put som ber skjold,og dei frå Lud som spenner bogen!»
10. Den dagen er ein hemnens dagfor Herren, allhærs Gud,han tek hemn over motstandarane.Sverdet får eta seg mettog drikka seg utørst på blod.Det er offerslaktingfor Herren, allhærs Gud,i landet der nord ved Eufrat.
11. Dra opp til Gilead, du jomfru,hent balsam, du dotter Egypt!Kvart lækjemiddel er til fånyttes,såret ditt vil ikkje gro.
12. Folkeslag høyrer om di skam,klageropet ditt fyller jorda.Den eine krigaren snublar over den andre,saman fell dei begge.
13. Ordet som Herren tala til profeten Jeremia då kong Nebukadnesar av Babel kom for å slå Egypt:
14. Kunngjer det i Egypt,lat det høyrast i Migdol,lat det høyrast i Nof og Tahpanhes!Sei: Still opp og gjer deg klar!For sverdet øyder rundt ikring deg.
15. Kvifor flykta Apis, din sterke okse?Han kunne ikkje stå imot,for Herren har drive han bort.
16. Han fekk mange til å snubla,ja, dei fall over kvarandre.Då sa dei:«Kom, lat oss venda attende til folket vårt,til landet der vi er fødde,bort frå det herjande sverdet!»
17. Der skal dei gje farao, kongen i Egypt,namnet «Krigslarm som kom for seint».
18. Så sant eg lever, seier Kongen– Herren over hærskarane er hans namn:Som Tabor mellom fjella kjem han,som Karmel ute ved havet.
19. Pakk tinga dine for eksil,du som bur hos dotter Egypt.For Nof skal bli til ei øydemark,lagd i øyde så ingen kan bu der.
20. Egypt er ei prektig kvige,men ein klegg frå nordslår seg ned på henne.
21. Leigesoldatane hennarer som gjødde kalvar,dei snur om og flyktar saman,dei held ikkje ut.For over dei er ulukkedagen komen,rekneskapens tid.
22. Ho kveser lik ein slange som glir bort,for dei rykkjer fram med ein hær.Dei kjem mot henne med øksarsom tømmerhoggarar.