6. Berre spør deg føre og sjå!Kan ein mann føda born?Kvifor ser eg då at alle mennheld hendene på hoftenesom fødande kvinner,kvifor er kvart andletvridd og bleikt?
7. Ve! Stor er denne dagen,han har ikkje sin like.Det er ei trengselstid for Jakob,men han skal koma frelst igjennom.
8. Den dagen, seier Herren over hærskarane,skal eg bryta åket på nakken dinog slita lenkjene dine sund.Dei skal ikkje lenger vera slavar for framande,
9. men dei skal tena Herren sin Gudog David, kongen sin,som eg vil reisa opp for dei.
10. Ver ikkje redd, du Jakob, min tenar,seier Herren,mist ikkje motet, Israel!For sjå, eg bergar deg frå fjerne staderog ætta di frå landet der ho er fanga.Jakob skal venda attendeog leva roleg og trygt,og ingen skal skremma han.
11. For eg er med deg, seier Herren,og vil frelsa deg.Eg gjer ende på alle folkeslagasom eg har spreidd deg imellom,men deg gjer eg ikkje ende på.Eg tuktar deg med retteog lèt deg ikkje sleppa straff.
12. For så seier Herren:Uboteleg er brotet ditt,ulækjande er slaget.
13. Ingen fører saka di.Det finst ikkje lækjemiddelsom får såret ditt til å gro.
14. Alle elskarane dine har gløymt deg,dei spør ikkje lenger etter deg.Som ein fiende har eg slege deg,og nådelaust har eg tukta deg,for skulda di var storog syndene dine mange.