1. Igjen såg eg alle dei undertrykte,dei som lid urett under sola.Sjå, tårene rann på dei undertrykte,og det var ingen som trøysta dei.Handa til undertrykkjarane slo dei,og det var ingen som trøysta dei.
2. Då sa eg: Dei døde er sælare enn dei levande,dei har det betre enn dei som enno lever.
3. Men sælare enn beggeer dei som aldri har levd og settdet vonde som blir gjort under sola.
4. Eg såg at alt strev og all dugleikkjem av at den eine misunner den andre.Det òg er fåfengt, det er som å gjeta vinden.
5. Dåren legg hendene i fangetog tærer på sitt eige kjøt.
6. Betre ei handfull roenn begge hender fulle av strev.Det er som å gjeta vinden.
7. Igjen såg eg på detsom er fåfengt under sola:
8. Ein mann kan stå heilt åleine,utan både son og bror,og likevel er det ingen endepå alt hans strev;auga hans blir ikkje mette på rikdom.«Kven er det eg strevar forså eg nektar meg sjølv alt godt?»Dette òg er fåfengt og eit vondt slit.
9. Det er betre å vera to enn éin,dei får god løn for sitt strev.
10. For om dei fell, kan den einehjelpa den andre opp.Men stakkars den som er åleine!Når han fell, er det ingensom kan reisa han opp.
11. Når to ligg saman, blir dei varme,men korleis kan den som ligg åleine, halda seg varm?
12. Om éin blir overvunnen,kan to halda stand.Ein tretvinna trådslitnar ikkje så fort.