11. Der skal menneskefot ikkje trøog dyrefot ikkje trakka.Ingen skal bu der på førti år.
12. Eg gjer Egypt til ei øydemarkmellom land som er lagde i øyde.Byane skal liggja øyddemellom ruinbyar i førti år.Eg spreier egyptarane mellom folkeslagaog strør dei ut i landa.
13. Men så seier Herren Gud:Etter førti årvil eg samla egyptaranefrå folka dei er spreidde imellom.
14. Då vender eg lagnaden for egyptarane.Eg fører dei tilbake til Patros,landet dei kom ifrå.Der skal dei bli til eit lite kongerike.
15. Det skal bli mindre enn andre rikeog aldri meir lyfta seg over folkeslaga.Eg lèt dei bli så fåat dei ikkje kan herska over andre.
16. Hos dei skal israelittane aldri meir søkja tilflukt.Dei skal vedkjennast si skuldfordi dei vende seg til egyptarane.Dei skal kjenna at eg er Herren Gud.
17. Det var i det tjuesjuande året, på den første dagen i den første månaden. Herrens ord kom til meg:
18. Menneske! Nebukadnesar, kongen i Babel, har late hæren sin streva hardt mot Tyros. Kvart hovud er snaua, kvar skulder er flådd. Men verken han eller hæren har fått løn av Tyros for alt strevet.
19. Difor seier Herren Gud: Sjå, no gjev eg Egypt til Nebukadnesar, kongen i Babel. Han skal føra bort rikdomane, plyndra og røva og ta bytte og rov. Det skal hæren hans ha i løn.
20. Eg gjev han Egypt til løn for det strevet han har hatt for meg i landet, seier Herren Gud.