10. Då må begge bera si eiga skuld, både han som søkjer råd og profeten,
11. for at Israels hus ikkje lenger skal forvilla seg bort frå meg og ikkje meir gjera seg ureint med alle syndene sine. Dei skal vera mitt folk, og eg skal vera deira Gud, seier Herren Gud.
12. Herrens ord kom til meg:
13. Menneske, når eit land syndar mot meg og handlar trulaust, då retter eg ut handa mot det og bryt brødstaven for det. Eg sender svolt i landet og ryddar ut både menneske og dyr.
14. Om desse tre mennene, Noah, Daniel og Job, var der, kunne dei med si rettferd berre berga sitt eige liv, seier Herren Gud.
15. Dersom eg lét villdyr fara gjennom landet og dei gjorde det folketomt, og det vart til ei øydemark der ingen kunne fara gjennom på grunn av villdyra,
16. då kunne desse tre mennene, om dei var der – så sant eg lever, seier Herren Gud – verken berga søner eller døtrer. Berre dei sjølve kunne bli berga, men landet ville bli ei øydemark.
17. Eller om eg sende sverd mot det landet og sa: «Sverd, far gjennom landet og rydd ut både menneske og dyr»,
18. då kunne desse tre mennene, om dei var der – så sant eg lever, seier Herren Gud – verken berga søner eller døtrer. Dei kunne berre bli berga sjølve.
19. Eller om eg sende pest i landet og auste ut min harme over det, så eg drap og rydda ut både menneske og dyr,
20. då kunne Noah, Daniel og Job, om dei var der – så sant eg lever, seier Herren Gud – verken berga son eller dotter. Ved si rettferd kunne dei berre berga sitt eige liv.
21. For så seier Herren Gud: Sjølv om eg sender dei fire vonde straffedommane mine over Jerusalem – sverd, svolt, villdyr og pest – for å rydda ut både menneske og dyr frå byen,