23. Dei gjekk opp til heilagdomen og gret for Herrens andlet heilt til kvelds. Og dei spurde Herren: «Skal vi igjen dra fram og kjempa mot benjaminittane, brørne våre?» «Gå imot dei!» svara Herren.
24. Dagen etter gjekk israelittane mot Benjamin-mennene,
25. og andre gongen kom Benjamin ut imot dei frå Gibea. Dei felte på nytt atten tusen israelittar, alle saman våpenføre menn.
26. Då drog alle israelittane, heile hæren, opp til Betel. Der sat dei gråtande for Herrens andlet og fasta heile dagen, heilt til kvelds. Dei bar fram brennoffer og fredsoffer for Herren.
27. Og israelittane spurde Herren til råds, for den gongen stod Guds paktkiste der,
28. og Pinhas, son til Elasar og soneson til Aron, gjorde den tid teneste framfor henne. Dei spurde: «Skal vi endå ein gong dra ut og kjempa mot benjaminittane, brørne våre, eller skal vi la det vera?» Og Herren svara: «Dra ut! I morgon vil eg gje dei i dykkar hender.»
29. Då la israelittane folk i bakhald rundt omkring Gibea.
30. Tredje dagen drog israelittane mot Benjamin. Dei fylka seg og gjekk mot Gibea slik som dei andre gongene.
31. Benjaminittane kom ut imot hæren og vart dregne bort frå byen. Liksom dei førre gongene felte dei først nokre av israelittane på landevegane som fører oppover, den eine til Betel og den andre over marka til Gibea. Det var om lag tretti mann av Israel som fall.
32. Då tenkte benjaminittane: «Vi slår dei no som før.» Men israelittane sa: «Lat oss rømma, så vi får drege dei bort frå byen og ut på landevegane.»
33. Så trekte alle israelittane seg tilbake frå staden der dei hadde stått, og fylka seg i Baal-Tamar. Samstundes sprang dei som låg i bakhald, fram frå gøymestaden sin vest for Gibea.
34. Og ti tusen utvalde stridsmenn av heile Israel gjekk beint mot Gibea. Det vart ein hard strid. Men Benjamin-mennene visste ikkje at ulukka var så tett innpå dei.
35. Herren slo Benjamin framfor israelittane. Den dagen felte israelittane tjuefem tusen eitt hundre mann av Benjamin, alle saman våpenføre menn.