20. Av ein framand kan du krevja rente, men ikkje av ein landsmann. Då vil Herren din Gud velsigna deg i alt hendene dine gjer, i det landet du går inn i og skal leggja under deg.
21. Når du gjev Herren din Gud ein lovnad, skal du ikkje dryga med å halda det du har lova. Elles vil Herren din Gud krevja det av deg, og du set deg i skuld.
22. Lèt du vera å lova noko, blir du ikkje skuldig.
23. Men det som kjem over leppene dine, må du halda og gjera. For av fri vilje har du gjeve Herren din Gud den lovnaden som du har uttala med din eigen munn.
24. Når du kjem inn i annan manns vinmark, kan du eta så mykje druer du vil, til du blir mett. Men du må ikkje sanka i spann.