10. Medan Aron tala til Israels forsamling, vende dei seg mot ørkenen. Og sjå, Herrens herlegdom synte seg i skyene.
11. Då tala Herren til Moses:
12. «Eg har høyrt korleis israelittane murrar. Sei til dei: Når det mørknar, skal de få kjøt å eta, og i morgon tidleg skal de få eta dykk mette på brød. De skal kjenna at eg er Herren dykkar Gud.»
13. I kveldinga kom det vaktlar og dekte leiren, og om morgonen låg det eit lag med dogg rundt leiren.
14. Då dogga var borte, låg det att eit fint, kornete lag over ørkenen; det var som fint rim på jorda.
15. Då israelittane såg det, sa dei til kvarandre: «Kva er det?» For dei visste ikkje kva det var. Og Moses sa til dei: «Det er det brødet Herren har gjeve dykk å eta.
16. Dette er det påbodet Herren har gjeve: Sank så mykje de kan eta av dette, ein omer per hovud. Alt etter kor mange de er, skal kvar henta til dei som bur i teltet.»
17. Det gjorde israelittane, somme sanka mykje, andre lite.
18. Då dei målte det i omer, hadde den som hadde sanka mykje, ikkje noko til overs, og den som hadde sanka lite, mangla ingen ting. Alle hadde sanka så mykje mat som dei trong.