10. Du lét din pust blåsa,og havet gøymde dei.Dei sokk som bly i det veldige vatnet.
11. Kven er som du blant gudane, Herre?Kven er som du, herleg og heilag,skremmande i storverk,underfull i gjerning?
12. Du rette ut di høgre hand,då slukte jorda dei.
13. I kjærleik førte dudet folket som du fria ut.Du leidde dei med di krafttil din heilage bustad.
14. Folka høyrde det og skalv,angst greip dei som bur i Filistarland.
15. Då vart Edoms hovdingar forfærde,dei mektige i Moab skalv,alle som bur i Kanaan, mista motet.
16. Angst og redsle kjem over dei,ved din veldige arm blir dei som forsteina,medan folket ditt dreg framom, Herre,medan folket som du har vunne, dreg framom.
17. Du skal føra dei inn og planta deipå fjellet som er din eigedom,på staden du har gjort til din bustad, Herre,heilagdomen som dine henderhar grunnlagt, Herre.