16. Slik vart heile tenesta for Herren ordna den dagen så dei kunne halda påske og bera fram brennoffer på Herrens altar, slik kong Josjia hadde påbode.
17. Dei israelittane som var til stades den gongen, heldt påske og feira høgtida med usyra brød i sju dagar.
18. Ei slik påske hadde ikkje vore halden i Israel sidan dagane til profeten Samuel. Ingen av Israels kongar hadde halde ei slik påskehelg som den Josjia feira saman med prestane og levittane, alle judearane og dei israelittane som var til stades, og dei som budde i Jerusalem.
19. Det var først i det attande styringsåret til Josjia at ei slik påske vart feira.
20. Ei tid etter at alt dette hadde hendt og Josjia hadde sett tempelet i stand, drog Neko, kongen i Egypt, opp til strid ved Karkemisj ved Eufrat. Og Josjia drog ut imot han.
21. Då sende Neko bod til han og sa: «Kva har eg med deg å gjera, Juda-konge? Det er ikkje mot deg eg dreg ut i dag, men mot det kongehuset som eg ligg i strid med. Og Gud har sagt at eg skal skunda meg. Slutt med å setja deg opp mot Gud, som er med meg! Elles kjem han til å gjera ende på deg.»
22. Men Josjia trekte seg ikkje tilbake. Han kledde seg ut og ville kjempa imot han. Han høyrde ikkje på Nekos ord, som kom frå Guds munn, men drog ut til kamp på Megiddo-sletta.
23. Bogeskyttarane skaut på kong Josjia. Då sa kongen til mennene sine: «Før meg bort! Eg er hardt såra.»
24. Då fekk mennene han ut av stridsvogna og over i den andre vogna hans. Dei køyrde han til Jerusalem, og der døydde han. Han vart gravlagd på gravplassen til fedrane sine, og heile Juda og Jerusalem sørgde over Josjia.
25. Jeremia stemde i ei likklage over Josjia, og sidan har alle songarane og songarinnene sunge om Josjia i likklagene sine. Det vart ein fast skikk i Israel, og dei finst oppskrivne mellom likklagene.
26. Det som elles er å seia om Josjia og den trufaste kjærleiken han viste, i samsvar med det som står skrive i Herrens lov,
27. alt som er å seia om han frå først til sist, det står skrive i boka om Israels- og Juda-kongane.