2. Kongen, stormennene og heile forsamlinga i Jerusalem hadde vorte samde om å halda påske i den andre månaden.
3. Dei kunne ikkje gjera det til rett tid, for det var ikkje prestar nok som hadde helga seg, og folket var enno ikkje samla i Jerusalem.
4. Både kongen og heile forsamlinga tykte det var rett å gjera det såleis.
5. Difor sette dei seg føre å senda ut ei kunngjering i heile Israel, frå Beer-Sjeba til Dan, om at folk skulle koma og halda påske i Jerusalem for Herren, Israels Gud. For det var få som hadde halde påske etter forskriftene.
6. Etter kongens ordre drog ilbod omkring i heile Israel og Juda med breva frå kongen og stormennene:«Israelittar, vend om til Herren, Abrahams, Isaks og Israels Gud, så skal han venda seg til den resten av dykk som har sloppe unna handa til assyrarkongen.
7. Ver ikkje som fedrane og brørne dykkar! Dei var trulause mot Herren, sine fedrars Gud. Då gav han dei over til øydelegging, som de sjølve ser.
8. Ver no ikkje stivnakka som fedrane dykkar! Gjev Herren handa og kom til heilagdomen hans, som han har helga for alle tider. Ten Herren dykkar Gud, så den brennande vreiden hans kan venda seg frå dykk.
9. For om de vender om til Herren, skal brørne og borna dykkar møta miskunn hos dei som held dei fanga, så dei får koma tilbake til dette landet. For Herren dykkar Gud er nådig og miskunnsam. Han vender ikkje sitt andlet bort frå dykk, så sant de vender om til han.»