7. Du, vår Gud,dreiv ut dei som budde i dette landetfor Israel, folket ditt,og du gav ætta til Abraham, venen din, landet for alltid.
8. Der busette dei seg,og der bygde dei ein heilagdom for namnet ditt og sa:
9. «Om noko vondt kjem over oss,sverd, straff, pest eller svolt,då vil vi gå fram for dette huset,for ditt andlet;for i dette huset bur namnet ditt.Vi vil ropa til deg i vår naud,og du vil høyra og frelsa.»
10. Sjå no på ammonittane, moabittaneog folket frå fjellandet Se'ir!Du lét ikkje israelittane trengja inn mellom deiden gongen dei kom frå Egypt;dei bøygde av og utrydda dei ikkje.
11. Men sjå korleis dei løner oss!No kjem dei og vil driva oss bortfrå din eigedom, den du gav oss til eige.
12. Vår Gud, du skal dømma dei.For vi er maktlause mot denne store styrkensom kjem mot oss.Vi veit ikkje kva vi skal gjera;men auga våre er vende mot deg.
13. Alle judearane stod der for Herrens andlet med familiane sine, kvinnene og borna.
14. Midt i forsamlinga kom Herrens ande over levitten Jahasiel, son til Sakarja, son til Benaja, son til Je'iel, son til Mattanja, som var av Asaf-slekta.