5. Då Basja fekk melding om dette, slutta han å byggja festningsverk i Rama. Han stansa arbeidet.
6. Då tok kong Asa med seg heile folket i Juda, og dei førte bort steinane og tømmeret som Basja hadde brukt då han bygde i Rama. Av dette reiste Asa festningsverk i Geba og Mispa.
7. På den tida kom sjåaren Hanani til Asa, Juda-kongen, og sa til han: «Fordi du sette di lit til aramearkongen og ikkje til Herren din Gud, har hæren til aramearkongen sloppe ut av hendene dine.
8. Kusjittane og libyarane hadde òg ein veldig hær med stridsvogner og ryttarar. Men fordi du den gongen leit på Herren, gav han dei over i dine hender.
9. For Herrens auge fer over heile jorda, så han kan styrkja dei som heilhjarta held seg til han. Denne gongen har du bore deg uvitug åt; frå no av skal du støtt ha krig.»
10. Då vart Asa sint på sjåaren og sette han i arrest; så arg var han på han for dette. På den tida fór han òg hardt fram mot andre av folket.
11. Det som er å seia om Asa frå først til sist, står skrive i boka om kongane i Juda og Israel.
12. I det trettiniande styringsåret sitt fekk Asa ein sjukdom i føtene, og sjukdomen vart verre og verre. Men heller ikkje då han var sjuk, søkte han Herren, men berre legane.
13. Så gjekk Asa til kvile hos fedrane sine. Han døydde i det førtiførste styringsåret sitt.
14. Han vart gravlagd i den grava som han hadde late hogga ut for seg i Davidsbyen. Dei la han på ei seng fylt med krydra balsam og ymse salveblandingar. Så kveikte dei eit veldig bål til ære for han.