13. Herren la det gå meg ille både no og sidan dersom far min finn for godt å føra ulukke over deg utan at eg varslar deg og hjelper deg til å koma unna, så du kan fara din veg i fred. Herren vere med deg som han har vore med far min.
14. Så lenge eg lever, må du vera god mot meg slik Herren er det. Og når eg døyr,
15. må du aldri halda opp med å vera god mot mitt hus! Når Herren har rydda ut alle Davids fiendar frå jorda,
16. måtte då namnet til Jonatan ikkje bli utrydda, men leva saman med Davids hus! Må Herren ta hemn over Davids fiendar!»
17. Så stadfeste Jonatan endå ein gong sin eid til David, for han var glad i han; han hadde David like kjær som sitt eige liv.
18. Sidan sa Jonatan til han: «I morgon er det nymåne, og du kjem til å bli sakna når plassen din er tom.
19. Men i overmorgon skal du gå ned til den staden der du gøymde deg den dagen ugjerninga skulle gjerast, og halda deg nær Etsel-steinen.
20. Så skal eg skyta tre piler mot den eine sida av han, som om eg skaut mot eit mål,
21. og senda guten min av stad for å finna pilene. Seier eg då til guten: Pilene ligg på denne sida av deg, hent dei! – så kan du koma fram. Då kan du vera trygg; så sant Herren lever, det er ingen fare.