22. Då kom Gud Rakel i hug. Han høyrde henne og opna morslivet hennar
23. så ho vart med barn og fødde ein son. Då sa ho: «Gud har teke bort mi skam.»
24. Ho kalla han Josef; for ho sa: «Måtte Herren gje meg endå ein son!»
25. Då Rakel hadde fødd Josef, sa Jakob til Laban: «Lat meg få reisa heim til mitt eige land!
26. Gjev meg konene og borna mine, som eg har tent deg for, så eg kan dra. For du veit korleis eg har arbeidd for deg.»
27. Då sa Laban: «Om du berre ville sjå på meg med velvilje! Spådomsteikna viser meg at det er for di skuld Herren har velsigna meg.»
28. Han heldt fram: «Sei kva du skal ha i løn hos meg, så skal eg gje deg det!»
29. Jakob svara: «Du veit korleis eg har arbeidd for deg, og kva buskapen din har vorte til medan eg har stelt han.
30. For det vesle du hadde før eg kom, har vakse og vorte til mykje. Der eg sette min fot, har Herren velsigna deg. Men når skal eg få syta for mitt eige hus?»
31. Då sa Laban: «Kva skal eg gje deg?» Jakob svara: «Du skal ikkje gje meg noko. Men vil du gjera som eg seier, skal eg halda fram med å gjeta småfeet ditt og sjå etter det.