29. Folk skal tena deg,folkeslag bøya seg for deg.Ver herre over brørne dine,sønene til mor di skal bøya seg for deg.Forbanna er dei som forbannar deg,velsigna er dei som velsignar deg!»
30. Med det same Isak hadde velsigna Jakob – han hadde berre så vidt gått ut frå far sin – kom Esau, bror hans, heim att frå jakta.
31. Han òg laga nokre velsmakande retter og bar dei inn til far sin. «Far», sa han, «vil du ikkje stå opp og eta av viltet som son din kjem med, så du kan velsigna meg!»
32. Isak, far hans, spurde: «Kven er du?» Han svara: «Eg er Esau, den førstefødde son din.»
33. Då byrja Isak å skjelva, han skalv veldig og sa: «Kven var det då som kom til meg med noko vilt han hadde skote? Eg åt av det før du kom, og så velsigna eg han, så no er han velsigna.»
34. Då Esau høyrde kva far hans sa, sette han i eit høgt skrik. Så sa han: «Velsigna meg òg, far!»