48. Om dei då vender om til deg av heile sitt hjarte og heile sin hug der i fiendeland, hos dei som tok dei til fange, og bed til deg vende mot det landet du gav fedrane deira, mot byen som du har valt ut, og mot huset som eg har bygd for namnet ditt,
49. då må du i himmelen der du tronar, høyra bønene deira og ropa deira om nåde og hjelpa dei til deira rett.
50. Tilgjev folket ditt alle brota og syndene dei har gjort mot deg. Lat dei møta miskunn hos dei som held dei i fangenskap, så dei miskunnar seg over dei.
51. For dei er ditt folk og din eigedom, som du førte ut frå Egypt, midt ut av smelteomnen.
52. Lat auga dine vera opne for dei bøner og rop om nåde som stig opp frå tenaren din og frå folket ditt, Israel, og høyr alltid på dei når dei ropar på deg.
53. For du, Herre Gud, har skilt dei ut som din eigedom frå alle folkeslag på jorda, slik du sa gjennom Moses, tenaren din, då du førte fedrane våre ut frå Egypt.
54. Då Salomo hadde enda heile denne bøna til Herren om nåde, reiste han seg opp framfor Herrens altar, der han hadde lege på kne med hendene utbreidde mot himmelen.
55. Ståande velsigna han heile Israels forsamling med høg røyst og sa:
56. Velsigna er Herren som har gjeve Israel, folket sitt, ro, så som han lova. Ikkje eitt av alle dei gode orda som han tala gjennom Moses, tenaren sin, har falle til jorda.