8. Fyrst av alt takkar eg min Gud ved Jesus Kristus for dykk alle, for i heile verda talar dei om trua dykkar.
9. Gud sjølv, som eg tener av heile mitt hjarta med å forkynna evangeliet om Son hans, han er mitt vitne på at eg alltid nemner dykk i bønene mine.
10. Eg bed om at det endeleg ein gong må laga seg så at eg får koma til dykk, om Gud vil.
11. For eg lengtar etter å sjå dykk, så eg kan gje dykk ei Andens gåve for å styrkja dykk.
12. Eller rettare sagt: Saman skal vi, både eg og de, få nytt mot ved den trua som vi eig i lag.
13. De skal vita, brør, at eg mange gonger har sett meg føre å koma til dykk, men eg har vorte hindra heilt til no. Hjå dykk òg ville eg gjerne hausta frukt av arbeidet mitt, liksom hjå dei andre folka.
14. For eg står i skuld både til grekarar og andre folkeslag, til lærde og ulærde.
15. Difor er det eg ynskjer å forkynna evangeliet for dykk i Roma òg.
16. For eg skjemmest ikkje ved evangeliet. Det er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, jøde fyrst og så grekar.
17. For i det vert Guds rettferd openberra, av tru til tru, som skrive står: Den rettferdige skal leva ved tru.
18. Guds vreidedom vert openberra frå himmelen over all gudløyse og urett hjå menneske som held sanninga nede i urett.
19. For det ein kan vita om Gud, ligg ope for dei; Gud har sjølv openberra det.
20. For hans usynlege vesen, både hans evige kraft og hans guddom, har menneska kunna sjå og skjøna av gjerningane hans alt frå verda vart skapt. Difor har dei ikkje noko å orsaka seg med.
21. Dei kjende Gud, men likevel gav dei han ikkje den ære og takk som Gud skal ha. Med sine tankar enda dei i det som ingenting er, og det vart mørkt i deira uvituge hjarta.
22. Dei sa seg å vera vise, men dei enda i dårskap.