56. Men alt dette har hendt for at profetskriftene skulle oppfyllast.» Då forlét alle læresveinane han og rømde.
57. Dei som hadde teke Jesus til fange, førte han til øvstepresten Kaifas; der hadde dei skriftlærde og dei eldste samla seg.
58. Peter fylgde etter Jesus, eit langt stykke unna. Og då han kom til huset åt øvstepresten, gjekk han inn på gardsplassen og sette seg mellom vaktmennene, for han ville sjå korleis det kom til å enda.
59. Overprestane og heile Rådet freista å finna falske vitnemål mot Jesus, så dei kunne få dømt han til døden.
60. Men endå mange falske vitne stod fram, fekk dei ikkje noko på han. Til sist kom det to
61. som sa: «Denne mannen har sagt: Eg kan riva ned Guds tempel og byggja det opp att på tre dagar.»
62. Då reiste øvstepresten seg og sa til han: «Har du ikkje noko å seia til det dei klagar deg for?»
63. Men Jesus tagde. Då sa øvstepresten: «Ved den levande Gud – sei oss: Er du Messias, Guds Son?»
64. Jesus svara: «Du har sagt det. Men det seier eg dykk: Frå no av skal de sjå Menneskesonen sitja ved høgre handa åt Den Mektige og koma på himmelskyene.»
65. Då reiv øvstepresten sund kappa si og sa: «Han har spotta Gud! Kva skal vi med fleire vitne? No høyrde de gudsspottinga.
66. Kva meiner de?» Dei svara: «Han er skuldig til å døy.»
67. Så spytta dei han i andletet og slo han med nevane. Andre slo han på kinnet
68. og sa: «No kan du vera profet, Messias, og seia kven som slo deg!»
69. Medan dette hende, sat Peter ute på gardsplassen. Då kom ei av tenestjentene bort til han og sa: «Du òg var saman med Jesus frå Galilea.»
70. Men han nekta så alle høyrde det, og sa: «Eg skjønar ikkje kva du talar om.»