40. Då han kom attende til læresveinane, fann han dei sovande, og han sa til Peter: «Så greidde de ikkje å vaka ein time med meg?
41. Vak og bed at de ikkje må koma i freisting! Ånda er viljug, men menneskenaturen er veik.»
42. Så gjekk han bort att andre gongen og bad: «Far, kan ikkje denne skåla gå meg forbi, men må eg tøma henne, så lat det vera som du vil.»
43. Då han kom attende, såg han at dei hadde sovna til att, for augo deira var tunge av svevn.
44. Då lét han dei vera og gjekk bort att og bad same bøna tredje gongen.
45. Så kom han attende til læresveinane og sa: «De søv framleis og kviler, de! Timen er komen då Menneskesonen skal gjevast i syndarhand.