12. Kva meiner de? Om ein mann har hundre sauer, og ein av dei villar seg bort, lèt han ikkje då dei nittini vera att i fjellet og går av stad og leitar etter den som har fare vilt?
13. Sanneleg, det seier eg dykk: Skulle han finna sauen, då gleder han seg meir over denne eine enn over dei nittini som ikkje villa seg bort.
14. Sameleis vil heller ikkje Far dykkar i himmelen at ein einaste av desse små skal fortapast.
15. Syndar bror din, så gå til han og tal han til rettes på tomannshand! Høyrer han på deg, har du vunne bror din.
16. Men vil han ikkje høyra, så ta med deg ein eller to til, for etter to eller tre manns vitnemål skal kvar sak stå fast.
17. Høyrer han ikkje på dei, så sei det til kyrkjelyden. Men vil han ikkje høyra på kyrkjelyden heller, skal han vera som ein heidning eller ein tollar for deg.
18. Sanneleg, det seier eg dykk: Alt det de bind på jorda, skal vera bunde i himmelen, og alt det de løyser på jorda, skal vera løyst i himmelen.
19. Sameleis seier eg dykk: Alt det to av dykk her på jorda er samde om å be om, skal dei få av Far min i himmelen.
20. For der to eller tre er samla i mitt namn, der er eg midt imellom dei.
21. Då gjekk Peter fram til Jesus og spurde: «Herre, kor mange gonger skal eg tilgje bror min når han syndar mot meg? Så mykje som sju gonger?»
22. Jesus svara: «Ikkje sju gonger, seier eg deg, men sytti gonger sju!
23. Difor kan himmelriket liknast med ein konge som ville gjera opp rekneskapen med tenarane sine.
24. Då han tok til med oppgjerda, førte dei fram for han ein som var skuldig ti tusen talentar.
25. Men han hadde ikkje noko å betala med. Då baud herren hans at han skulle seljast, både han og kona hans og borna og alt han åtte, så gjelda kunne betalast.
26. Men tenaren fall på kne for han og bad: Ver tolmodig med meg, så skal du få det alt saman.
27. Herren tykte synd i han, ettergav han skulda og lét han gå.
28. Då tenaren kom ut, møtte han ein av dei andre tenarane som skulda han hundre denarar. Han greip han, tok strupetak på han og sa: Kom med det du er skuldig!
29. Den andre fall ned for han og bad: Ver tolmodig med meg, så skal du få det.
30. Men han ville ikkje. Han gjekk av stad og sette medtenaren sin i fengsel; der skulle han sitja til skulda var betalt.
31. Då dei andre tenarane såg det som hende, vart dei sorgfulle; dei gjekk til herren sin og fortalde han alt i hop.