24. Ho gjekk ut og spurde mor si: «Kva skal eg be om?» «Hovudet åt døyparen Johannes,» svara ho.
25. Då skunda ho seg straks inn til kongen og bar fram ynsket sitt: «Eg vil at du no med det same skal gje meg hovudet åt døyparen Johannes på eit fat.»
26. Kongen vart ille ved, men fordi han hadde svore, og det medan gjestene høyrde på, ville han ikkje seia nei til henne.
27. Han sende straks ein av livvakta i veg og bad han henta hovudet åt Johannes. Mannen gjekk av stad og halshogde Johannes i fengslet;
28. så kom han med hovudet på eit fat og lét jenta få det, og ho gav det til mor si.
29. Då læresveinane hans fekk høyra dette, kom dei og henta liket og la det i ei grav.
30. Apostlane samla seg atter hjå Jesus og fortalde han om alt dei hadde gjort og alt dei hadde lært folket.
31. Då sa han til dei: «Kom med meg til ein øydestad, der vi kan vera åleine, og kvil dykk litt!» For det var så mange som kom og gjekk, at dei fekk ikkje eingong matro.
32. Så drog dei ut med båten til ein øydestad, der dei kunne vera for seg sjølve.
33. Men mange såg at dei drog bort og kjende dei att, og frå alle byane kom folk springande og nådde fram før dei.
34. Då Jesus gjekk i land, fekk han sjå ei stor folkemengd. Han tykte hjarteleg synd i dei, for dei var som sauer utan hyrding. Og han gav seg til å læra dei lenge og grundig.
35. Men då det leid langt på dag, kom læresveinane til han og sa: «Det er audt her, og dagen lid.
36. Send folket frå deg, så dei kan gå bort i gardane og landsbyane her ikring og kjøpa seg mat!»