23. og bad han inderleg: «Veslejenta mi held på å døy. Kom og legg hendene på henne, så ho kan verta frisk og få leva.»
24. Jesus gjekk med han, og ein stor folkehop fylgde etter og trengde seg innpå han.
25. No var det ei kvinne der som hadde hatt blødingar i tolv år.
26. Ho hadde vore hjå mange lækjarar og lide mykje, og ho hadde lagt ut alt ho åtte utan å få hjelp; det hadde heller vorte verre med henne.
27. Ho hadde fått høyra om Jesus. Og no kom ho midt i folkehopen og tok borti kappa hans attanfrå.
28. For ho tenkte: «Om eg så berre får ta i kleda hans, vert eg god att.»
29. Då stogga blodet med ein gong, og ho kjende det på seg at ho var lækt og fri sjukdomen.
30. Med det same kjende Jesus at det gjekk ei kraft ut frå han, og han snudde seg i mengda og spurde: «Kven var det som tok i kleda mine?»
31. «Du ser korleis folket trengjer seg innpå deg,» svara læresveinane, «og så spør du kven som tok i deg.»
32. Men Jesus såg seg om etter den som hadde gjort det.
33. Kvinna var så redd at ho skalv, for ho visste kva som hadde hendt med henne. No kom ho og kasta seg ned for føtene hans og fortalde han alt som det var.
34. Då sa han til henne: «Trua di har frelst deg, dotter. Gå med fred; du skal vera fri plaga di.»
35. Før han hadde tala ut, kom det folk frå huset åt synagogeforstandaren og sa: «Dotter di er slokna. Kvifor umakar du meisteren lenger?»
36. Jesus høyrde det som vart sagt, og sa til synagogeforstandaren: «Ver ikkje redd, berre tru!»
37. Så lét han ingen annan få vera med enn Peter, Jakob og Johannes, bror til Jakob.
38. Då dei kom heim til synagogeforstandaren, og han såg alt oppstyret og folket som gret og bar seg,
39. gjekk han inn og sa til dei: «Kva er det de ståkar og græt for? Jenta er ikkje slokna; ho søv.»
40. Dei berre lo åt han. Men han dreiv dei ut, alle saman, og tok med seg far og mor til barnet og dei som var med han, og gjekk inn der jenta låg.
41. Så tok han henne i handa og sa: «Talita kumi!» Det tyder: «Vesle jente, eg seier deg: Stå opp!»