58. Og då grannane og skyldfolket hennar fekk høyra kor stor miskunn Gud hadde synt henne, gledde dei seg med henne.
59. Den åttande dagen kom dei og skulle omskjera guten. Dei ville kalla han Sakarja etter faren,
60. men mora sa: «Nei, han skal heita Johannes.»
61. «Men det er då ingen i ætta di som har det namnet,» svara dei.
62. Så gjorde dei teikn til faren kva han ville guten skulle kallast.
63. Han bad om ei tavle og skreiv: «Johannes er namnet hans.» Alle undra seg,
64. men i det same fekk Sakarja att mål og mæle, og han tok til å prisa Gud.
65. Då kom det otte over alle dei som budde der ikring, og ordet om det som hadde hendt, breidde seg over alle fjellbygdene i Judea.