24. Eg sa at de skal døy i syndene dykkar. For trur de ikkje at «eg er Han», skal de døy i syndene dykkar.»
25. «Kven er du?» spurde dei. «Kvifor talar eg i det heile med dykk?» sa Jesus.
26. «Mykje har eg å seia om dykk og døma dykk for. Men han som sende meg, talar sant, og det eg har høyrt av han, det talar eg til verda.»
27. Dei skjøna ikkje at det var om Faderen han tala til dei.
28. Difor sa Jesus: «Når de får lyft Menneskesonen opp, då skal de skjøna at «eg er Han», og at eg ikkje gjer noko av meg sjølv, men talar så som Faderen har lært meg.
29. Og han som har sendt meg, er med meg. Han lèt meg ikkje vera åleine; for eg gjer alltid det som er etter hans gode vilje.»
30. Då han sa dette, var det mange som trudde på han.
31. Så sa Jesus til dei jødane som var komne til tru på han: «Vert de verande i mitt ord, er de rette læresveinane mine.
32. Då skal de få kjenna sanninga, og sanninga skal gjera dykk frie.»
33. «Vi er Abrahams ætt,» la dei imot, «og har aldri vore trælar for nokon. Korleis kan du då seia at vi skal verta frie?»
34. Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Kvar den som gjer synd, er træl under synda.
35. Ein træl vert ikkje verande i huset for all tid, men ein son vert verande der for all tid.
36. Får Sonen gjort dykk frie, vert de retteleg frie.
37. Eg veit at de er Abrahams ætt, men de vil drepa meg, av di ordet mitt ikkje får rom hjå dykk.