21. For liksom Faderen reiser opp dei døde og gjer dei levande, såleis gjer Sonen òg levande dei han vil.
22. Og Faderen dømer ikkje nokon, men han har gjeve all dom over til Sonen,
23. så alle skal æra Sonen liksom dei ærar Faderen. Den som ikkje ærar Sonen, ærar heller ikkje Faderen som har sendt han.
24. Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Den som høyrer mitt ord og trur på han som sende meg, han har evig liv og kjem ikkje for domen, men har gått over frå døden til livet.
25. Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: Det kjem ei tid, ja, ho er alt komen, då dei døde skal høyra Guds Sons røyst, og dei som høyrer, skal leva.
26. For liksom Faderen har liv i seg sjølv, har han òg gjeve Sonen å ha liv i seg sjølv;
27. og han har gjeve han fullmakt til å halda dom av di han er Menneskesonen.
28. De må ikkje undrast på dette. For det kjem ein time då alle dei som ligg i gravene, skal høyra hans røyst.
29. Og dei skal koma fram; dei som har gjort godt, skal stå opp til livet, men dei som har gjort vondt, skal stå opp til dom.
30. Eg kan ikkje gjera noko av meg sjølv. Eg dømer etter det eg høyrer, og domen min er rettferdig. For det er ikkje min eigen vilje eg vil fremja, men hans vilje som sende meg.
31. Dersom eg vitnar om meg sjølv, gjeld ikkje vitnemålet mitt.
32. Men det er ein annan som vitnar om meg, og eg veit at det vitnemålet han gjev meg, er sant.
33. De sende bod til Johannes, og han vitna for sanninga.
34. Eg tek ikkje imot vitnemål av menneske; men eg seier dette så de skal verta frelste.
35. Johannes var eit ljos som brann og skein, og ei lita stund ville de gleda dykk i ljoset frå han.
36. Men eg har eit vitnemål som er sterkare enn det Johannes gav: dei gjerningane Faderen har gjeve meg å fullføra. Dei gjerningane eg gjer, vitnar om at Faderen har sendt meg.
37. Ja, Faderen som sende meg, har sjølv vitna om meg. Hans røyst har de aldri høyrt, og hans skapnad har de aldri sett,
38. og hans ord bur ikkje i hjarta dykkar, for den han sende, han trur de ikkje.