9. Synda er at dei ikkje trur på meg;
10. retten får eg, fordi eg går til Faderen, og de ikkje ser meg lenger;
11. domen er at hovdingen over denne verda er dømd.
12. Enno har eg mykje å seia dykk, men de kan ikkje bera det no.
13. Men når han kjem, Sanningsanden, skal han leia dykk fram til heile sanninga. For han skal ikkje tala av sitt eige, men tala det han høyrer, og kunngjera for dykk det som skal koma.
14. Han skal herleggjera meg, for han skal ta av mitt og forkynna for dykk.
15. Alt det Faderen har, er mitt. Difor sa eg at han skal ta av mitt og forkynna for dykk.
16. Om ei lita stund ser de meg ikkje lenger, og om ei lita stund att skal de få sjå meg.
17. Då sa nokre av læresveinane hans seg imellom: «Kva meiner han med det som han seier til oss: Om ei lita stund ser de meg ikkje, men om ei lita stund att skal de få sjå meg, og: Eg går til Faderen?
18. Kva tyder dette: om ei lita stund? Vi skjønar ikkje kva han talar om.»
19. Jesus visste at dei ville spørja han, og han sa: «Talar de om det eg sa: Om ei lita stund ser de meg ikkje, og om ei lita stund att skal de få sjå meg?
20. Sanneleg, sanneleg, det seier eg dykk: De skal gråta og jamra dykk, men verda skal gleda seg. De skal syrgja, men sorga skal vendast til glede.
21. Når ei kvinne skal føda, er ho ottefull av di tida hennar er komen. Men når ho har fått barnet, kjem ho ikkje lenger i hug kor vondt ho hadde det, så glad er ho fordi eit menneske er født til verda.
22. Sameleis er det med dykk. No er de sorgfulle, men eg skal sjå dykk att. Då vert de hjarteglade, og ingen tek gleda frå dykk.