10. Men Herren gjev meg den tiltru til dykk at de ikkje vil tenkja annleis enn eg. Den som forvirrar dykk, skal få sin dom, kven han så er.
11. Om det er så, brør, at eg no òg forkynner omskjering, kvifor vert eg då forfylgd? Då er ikkje krossen ein støytestein lenger.
12. Måtte dei berre skamskjera seg, dei som set dykk opp!
13. De er kalla til fridom, brør. Lat berre ikkje fridomen verta eit påskot for den syndige naturen, men ten kvarandre i kjærleik.
14. For heile lova kan samanfattast i det eine bodet: Du skal elska nesten din som deg sjølv.
15. Men når de bit og glefser etter kvarandre, så ta dykk i vare at de ikkje et kvarandre opp.
16. Eg seier dykk: Lev eit liv i Anden! Då gjer de ikkje det som den syndige naturen trår etter.
17. For det vår vonde natur trår etter, er Anden imot, og det Anden trår etter, er vår vonde natur imot. Dei to ligg i strid, så de ikkje er i stand til å gjera det de vil.
18. Men vert de drivne av Anden, då er de ikkje under lova.
19. Det er klårt kva som kjem frå vår vonde natur: hor, umoral, sedløyse,