23. Men Den Heilage Ande vitnar for meg i by etter by at det ventar meg lekkjer og vanskar.
24. Men ikkje det grann vørder eg livet mitt, berre eg kan fullføra laupet og den tenesta eg fekk av Herren Jesus: å vitna om evangeliet om Guds nåde.
25. Og no veit eg at de aldri meir skal sjå meg, alle de som eg har vore saman med og forkynt riket for.
26. Difor vitnar eg for dykk i dag at eg er utan skuld om nokon taper livet sitt;
27. for ikkje på nokon måte har eg forsømt å forkynna heile Guds råd og vilje.
28. Ta vare på dykk sjølve og på heile den hjord som Den Heilage Ande har sett dykk til å vera tilsynsmenn for! Ver hyrdingar for Guds kyrkjelyd, som han vann med sitt eige blod!
29. For eg veit at når eg er borte, vil det koma inn iblant dykk grådige ulvar, som ikkje sparer flokken.
30. Og mellom dykk sjølve skal det stå fram menn som fer med rang lære og vil lokka læresveinane med seg.
31. Så vak då, og kom i hug at eg i tre år, natt og dag, alt i eitt med tårer i augo talde for kvar einaste ein.
32. Og no gjev eg dykk over til Gud og hans nådeord, som kan oppbyggja dykk og gje dykk arv saman med alle dei som er helga.
33. Eg har aldri trått etter sølv eller gull eller klede frå noko menneske.
34. De veit sjølve at eg med desse hendene mine har sytt for det vi trong, både eg og dei som var med meg.
35. Alltid har eg vist dykk at såleis må vi arbeida, så vi kan ta oss av dei veike. Lat oss minnast Herren Jesu ord: Det er sælare å gje enn å få.
36. Då han hadde sagt dette, bøygde han kne saman med dei alle og bad.
37. Då brast dei alle i gråt, og dei tok Paulus om halsen og kyste han.
38. Det som gjorde dei mest sorg, var det han hadde sagt, at dei aldri meir skulle sjå han att. Så fylgde dei han til skipet.