20. Sola skal mørkjastog månen verta som blod,før Herrens dag kjem, ¬den store og strålande.
21. Og kvar den som kallar ¬på Herrens namn,skal verta frelst.
22. Høyr desse ord, de israelittar! Jesus frå Nasaret var ein mann som Gud peika ut for dykk med mektige gjerningar og under og teikn, som Gud lét han gjera mellom dykk, og som de kjenner til.
23. Han vart gjeven i dykkar hand så som Gud føreåt hadde fastsett og visste om, og de lét menn som ikkje kjenner Guds lov, nagla han til krossen og drepa han.
24. Men Gud reiste han opp att og lét døden gje han frå seg. Døden kunne ikkje halda på han.
25. For David seier om han:Alltid hadde eg augo vende ¬mot Herren,for han er ved mi høgre side,så eg ikkje skal rikkast.
26. Difor var det glede i mitt hjartaog jubel på mi tunge,ja, jamvel lekamen ¬skal bu med von.
27. ¬For du skal ikkje la mi sjelverta verande i dødsriketog ikkje la din Heilage ¬gå til grunne.
28. Du har lært meg livsens vegar,og du skal fylla meg med glede ¬for ditt åsyn.
29. Brør, lat meg tala ope og endefram til dykk om David, ættefaren vår. Han døydde og vart gravlagd, og grava hans er hjå oss den dag i dag.
30. Men han var ein profet og visste at Gud med eid hadde lova å setja ein av hans eigne etterkomarar på kongsstolen hans.
31. Difor såg han inn i framtida og tala om at Messias skulle stå opp. Det var han som ikkje skulle verta verande i dødsriket, og det var lekamen hans som ikkje skulle gå til grunne.
32. Denne Jesus var det Gud reiste opp, det er vi alle vitne om.
33. Han vart opphøgd til Guds høgre hand og fekk av Faderen Den Heilage Ande, som var lova, og den har han rent ut. Det er dette de ser og høyrer.