4. Folket i byen delte seg; somme heldt med jødane, somme med apostlane.
5. Men så hende det at både heidningane og jødane med styresmennene sine sette seg føre å skamfara dei og steina dei.
6. Og då dei skjøna at det var meininga, rømde dei til Lykaonia, til byane Lystra og Derbe og bygdene der ikring.
7. Der forkynte dei evangeliet.
8. I Lystra var det ein mann som var lam i føtene. Han hadde vore vanfør frå han var fødd, og hadde aldri kunna gå.
9. Denne mannen høyrde ofte på Paulus når han tala. Ein gong feste Paulus augo på han, og då han skjøna at mannen hadde tru så han kunne verta lækt,
10. sa han med høg røyst: «Reis deg og stå på føtene dine!» Då spratt han opp og gjekk ikring.
11. Då folket såg kva Paulus hadde gjort, sette dei i og ropa på lykaonisk: «Gudane har vorte menneske og stige ned til oss!»
12. Og dei kalla Barnabas for Zevs og Paulus for Hermes, sidan det var han som førte ordet.
13. Presten i Zevs-templet tett utanfor byen kom til byporten med oksar og blomekransar og ville ofra saman med folket.
14. Men då apostlane Barnabas og Paulus høyrde det, reiv dei sund kappene sine, sprang inn i flokken
15. og ropa: «Kva er det de finn på, godt folk? Vi er då vanlege menneske som de! Vi forkynner at de må venda om frå desse gagnlause avgudane til den levande Gud, han som skapte himmelen og jorda og havet og alt som i dei er.