40. Ta dykk i vare, så det ikkje skal koma over dykk, det som er sagt av profetane:
41. Sjå, de som er fulle ¬av vanvørdnad,de skal undra dykk ¬og verta til inkjes.For eit verk gjer eg ¬i dykkar dagar,eit verk som de ikkje ville truom det vart dykk fortalt.
42. Då dei gjekk ut, bad folk dei tala om dette neste sabbat òg.
43. Og då synagogemøtet var slutt, var det mange som fylgde dei, både jødar og heidningar som hadde gått over til jødetrua. Og Paulus og Barnabas tala med dei og la dei på hjarta at dei måtte halda fast ved Guds nåde.
44. Den neste sabbaten strøymde mest heile byen til og ville høyra Guds ord.
45. Men då jødane såg alt dette folket, vart dei oppeggja; dei spotta og la imot det Paulus forkynte.
46. Då tok Paulus og Barnabas til ords og sa beint ut: «Det var naudsynt at Guds ord fyrst vart forkynt for dykk. Men sidan de viser det frå dykk og ikkje held dykk verdige til det evige livet, så vender vi oss til heidningane.
47. For dette er Herrens bod til oss:Eg har gjort deg til eit ljos ¬for folkeslag,så du skal bera frelse ¬til heimsens ende.»
48. Då heidningane høyrde det, vart dei glade og prisa Herrens ord, og dei kom til tru, alle dei som var etla til evig liv.
49. Og Herrens ord breidde seg ut over heile landet.
50. Men jødane øste opp dei fremste kvinnene som dyrka Gud, og dei leiande mennene i byen, så dei fekk i gang ei forfylging mot Paulus og Barnabas og jaga dei ut or bygdene sine.
51. Då riste dei støvet av føtene mot dei og fór til Ikonium.
52. Men læresveinane vart fylte av glede og av Den Heilage Ande.