27. Talar nokon i tunger, skal det ikkje vera meir enn to eller i høgda tre kvar gong. De skal tala éin om gongen, og éin må tyda.
28. Er det ingen som kan tyda, skal den som talar i tunger, teia i kyrkjelyden. Han kan tala for seg sjølv og for Gud.
29. To eller tre kan tala profetisk, og dei andre skal prøva det som vert sagt.
30. Men får ein annan ei openberring medan han sit der, skal den fyrste teia.
31. For de kan alle tala profetisk, men berre ein om gongen, så alle kan læra og alle få påminning.
32. Profetar har herredøme over åndene som talar i dei.
33. For Gud er ikkje uordens Gud, men freds Gud. Liksom i alle kristne kyrkjelydar
34. skal kvinnene teia i kyrkjelydsamlingane. Dei har ikkje lov til å tala; dei skal underordna seg, så som lova seier.
35. Men vil dei ha greie på noko, så lat dei spørja mennene sine heime. For det sømer seg ikkje for ei kvinne å tala i kyrkjelyden.
36. Var det kanskje frå dykk Guds ord gjekk ut, eller er det berre til dykk det er kome?
37. Trur nokon at han er profet eller åndsfylt, så må han skjøna at det eg skriv til dykk, er eit Herrens bod.