1. Herre, du Gud som straffar,stig fram i stråleglans, ¬du straffande Gud!
2. Reis deg, du som dømer jorda,lat dei stolte få att ¬for det dei har gjort!
3. Kor lenge ¬skal dei gudlause jubla,kor lenge skal dei jubla, Herre?
4. Dei talar ein flaum ¬av frekke ord,alle ugjerningsmenner skryter.
5. Dei knuser ditt folk, Herre,og kuar din eigedom.
6. Enkjer og framande ¬slår dei i hel,og farlause myrdar dei.
7. Dei seier: «Herren ser ¬det ikkje,han merkar det ikkje, ¬Jakobs Gud.»
8. De må då skjøna, ¬de uvituge folk!Når skal de få vit, de dårar?
9. Høyrer ikkje han ¬som planta øyra,ser ikkje han som skapte auga?
10. Tuktar ikkje han ¬som fostrar folka,han som gjev menneska vit?
11. Herren kjenner ¬mannsens tankar,han veit at dei er ¬som ein pust.
12. Sæl er den du tuktar, Herre,den du gjev lærdom ved di lov.
13. Så lèt du han få roog friar han frå vonde dagar,til dess dei gudlause får si grav.
14. Herren vil ikkje støyta bort ¬sitt folkog ikkje svikta sitt arveland.