7. Ver still for Herren ¬og venta på han!Lat ikkje harmen logamot den som har lukka ¬med seg,mot den som set vonde planar ¬i verk!
8. Gjev vreiden opp, ¬lat harmen fara!Lat ikkje harmen loga– det fører berre ulukke ¬med seg.
9. For dei som gjer vondt, ¬skal rydjast ut,men dei som ventar på Herren, ¬skal arva landet.
10. Om ei lita stund ¬er den gudlause borte;ser du etter på hans stad, ¬så er han der ikkje.
11. Men dei tolsame ¬skal arva landetog gleda seg over lukke og fred.
12. Den gudlause legg vonde planarmot den rettferdigeog skjer tenner mot han.
13. Men Herren ler åt han,for han ser at hans dag kjem.
14. Dei vonde dreg sverdet ¬og spenner bogen,dei vil fella den arme og fattigeog drepa den ¬som fer ærleg fram.
15. Men sverdet skal råka ¬dei sjølve i hjarta,og bogane skal brytast sund.
16. Det vesle den rettferdige eig,er betre enn ¬den store rikdomen ¬åt dei gudlause.
17. For den makt dei gudlause har, ¬skal brytast,men Herren held ¬dei rettferdige oppe.
18. Herren kjenner dagane ¬åt dei ærlege,deira arv skal vara til evig tid.
19. Dei vert ikkje til skammar ¬i vonde tider,når hungeren herjar, ¬får dei eta seg mette.
20. Men dei gudlause går ¬til grunne.Som blomeskrudet på markavert Herrens fiendar borte,dei kverv som røyk.