5. Han har lukka med seg ¬i alt han gjer;dine domar er altfor høge ¬for han.Han blæs ¬åt alle sine motstandarar.
6. Han seier med seg sjølv:«Eg skal ikkje rikkast,og aldri skal eg lida naud.»
7. Hans munn er full ¬av forbanning,full av svik og vald;han har urett ¬og vondskap på tunga.
8. Han ligg på lur ved gardaneog drep i løynd den skuldlause.Han speidar etter ¬sitt verjelause offer;
9. han ligg på lur ¬som løva i krattetog vil gripa stakkaren ¬frå sitt bakhald,fanga han og ta han i garnet.
10. Han dukkar seg ned ¬og krøkjer seg saman,og den verjelause fell ¬for hans overmakt.
11. «Gud gløymer,» ¬seier han med seg sjølv,«han løyner sitt andlet ¬og ser aldri.»
12. Reis deg, Herre!Lyft di hand, Gud,gløym ikkje dei hjelpelause!
13. Kvifor skal dei gudlause ¬vanvørda Gudog seia med seg sjølve:«Du krev ikkje til rekneskap?»
14. Du ser både møde og sorg,du ser det alt ¬og tek det i di hand.Den verjelause ¬kan gje seg over til deg,for du er ein hjelpar ¬for farlause.
15. Bryt armen på den ¬som er gudlaus og vond,krev han til rekneskap ¬for hans gudløyse,så ho ikkje må finnast meir.
16. Herren er konge ¬for evig og alltid,framande folk ¬skal rydjast ut or hans land.
17. Herre, du høyrer ¬kva dei hjelpelause ynskjer,du vender øyra til ¬og gjev dei mot.
18. Dei som er farlause og trælka,hjelper du til deira rett.Menneske som er av jorda,skal ikkje lenger valda redsle.